Hoe doe je dat van jezelf houden?
Ik kan nu met een grote glimlach op mijn gezicht zeggen ‘YES’. Ik ben blij met wie ik ben. Ik vind mezelf speels, initiatiefrijk, zorgzaam, krachtig, moedig, beetje crazy, liefdevol, sensueel, mooi en zacht. Dit zijn allemaal kwaliteiten die ik in mezelf herken, zie en omarm. Maar dat is nog de zonnige kant van mezelf dus misschien makkelijker te accepteren? Andere kwaliteiten die ik ook in mezelf herken zijn: angstig, onzeker, bemoeizuchtig, twijfelachtig, bitchie, van een mug een olifant maken (dramaqueen), betweterig, mezelf zielig vinden (slachtoffergedrag). Houd ik ook van die kanten van mezelf? Het delen van jezelf in twee kanten: je goede en je slechte eigenschappen. Klopt dat eigenlijk wel?
Heel lang heb ik gewerkt aan mijn ‘slechte eigenschappen’. Ik wilde ze omvormen naar mooie stukken. Zo graag wilde ik af van al deze schaduwkanten omdat ik me daardoor zo klein, waardeloos en onbetekenisvol kon voelen. Dat deed ik door naar buiten toe de goedlachse, vrolijke en kordate Marjolein te laten zien. Mijn slechte eigenschappen daar ging ik dan binnenskamers mee aan de slag. Ik mocht wel enkele mindere eigenschappen hebben maar deze mochten vooral niet duidelijk zichtbaar zijn naar de buitenwereld. Want wie wil er vriendschap met iemand die zich zo klein en waardeloos voelt. Ik voelde mezelf een loser en dat was een ‘no-go-area’.
Ook heb ik een periode gehad dat ik mezelf geweldig vond. Heel intuïtief, heldervoelend, helderziend en ik dacht dat ik voor iedereen het juiste in petto had. Op dat moment leek het heel fijn te voelen. Want stiekem wist ik het beter dan wie dan ook. Alleen kwam ik erachter dat dit ook weer een masker was en ik de werkelijke verbinding met mezelf en ook met mijn omgeving verloor. Dus deze kant van mezelf daar werd ik ook niet echt blij van. Maar wat dan wel?
Ik heb altijd graag de beste versie willen worden van wie ik ben. Een heel mooi streven. Mijn idee was om mijn onzekerheid om te zetten naar zekerheid, om mijn angst om te zetten naar zelfvertrouwen, mijn betweter om te zetten naar een soort moeder Teresa en mijn zwakheid naar kracht. En heel lang heb ik hierin geloofd. Maar toch kwamen er telkens weer haarscheurtjes in mijn geloof. Want na 24 jaar (mijn halve leven) hard te werken aan mijn schaduwkanten zijn ze er nog steeds. Wat doe ik verkeerd? Is het wel zo dat ik van alle schaduw licht kan maken?
Ik ben nu zover dat ik mijn ‘slechte’ eigenschappen herken. Dat is al een grote stap want vroeger wilde ik dit helemaal niet zien. Op het moment dat ik mezelf hoor denken: ‘ik doe het wel weer allemaal alleen want jij doet het niet’. Dan gaat er een belletje rinkelen. Ik herken dat ik in mijn slachtofferrol zit (vind mezelf dan ook reuze zielig). Ik neem dus verantwoordelijkheid voor hoe ik me voel. En dan?
Ik wil zo snel mogelijk van dit gevoel af want ik wil me liever gelukkig en blij voelen. Ik heb geleerd (mede dankzij de lessen van Estrella de Vrijer) dat het gaat over: totale acceptatie van dit moment. Voel en ervaar alles in jezelf. Pas als je het helemaal accepteert dan kan het jou loslaten en heeft het steeds minder grip op je. Dus mezelf opkikkeren door chocolade te eten, afleiding te zoeken of tv te gaan kijken, werkt alleen maar tijdelijk. Opkikkeren is eigenlijk het onderdrukken van je gevoel en dus komt het steeds weer terug.
De andere kant is dat ik ook kan zwelgen in zelfmedelijden. Dan voel ik toch alles? Maar dat werkt ook niet. Dan viert het drama weer hoogtij en maak ik het groter dan het is. Oftewel weer terug naar mezelf en voelen wat er is en wat ik daadwerkelijk nodig heb en dat is meestal geen chocoladereep.
De ultieme zelfliefde voor mij is van alles in mezelf te houden. Niets weg te willen hebben of juist van andere eigenschappen meer te willen hebben. Alles te accepteren en omarmen. Ook als ik toch voor de chocoladereep kies en een tijdelijke oplossing zoek om het gevoel niet te willen voelen. Om daarna mezelf weer liefdevol in de spiegel aan te kijken, mezelf niet te veroordelen en als een loser te zien. En als de loser toch omhoog komt dan kijk ik’m aan en voel ik in mezelf wat het met me doet. Telkens weer opnieuw te ervaren en accepteren wat er op dit moment is in het licht en in de donkerte. Door echt te blijven kijken naar wat ik daadwerkelijk nodig heb en hoe ik mezelf daarin kan ondersteunen. En soms is dat ook een liefdevolle schop onder mijn kont.
Deze lessen en ervaringen gebruik in mijn praktijk Pure Being. Spreekt het je aan en wil je graag een afspraak? Je kunt mij bereiken via whatsapp, bellen of mailen. Neem gerust contact op als je meer informatie wil.
Met dank aan de bewustwordingslessen gegeven door Estrella de Vrijer. Zij is bewustmaker en schrijver van het boekje ‘Sleutels naar een diepe, liefdevolle en seksuele relatie, ook met jezelf!’ www.liefdevollerelatie.nl en zij runt samen met haar man Erik een cursuscentrum met appartementen in Zeeland. www.fincavrij.nl